Azotox płynny 33%, to polski DDT produkowany w Zakładach Chemicznych „GAMRAT” w Jaśle. Płynny preparat owadobójczy, zawierający jako substancję czynną 33% DDT w rozpuszczalniku organicznym z dodatkiem emulgatora. Rok produkcji 1962, Nr Rejestracji Ministra RolnictwaT-13/61  Ostrzeżenie ! Środek szkodliwy, Klasa III, Środek szkodliwy dla pszczół ! Zastosowanie; tępi radykalnie muchy, komary, wszy, pluskwy i inne szkodniki. Nie stosować bezpośrednio na ludzi. W rolnictwie do zwalczania szkodników w roślinach stosować roztwór 0,3% (300g na 100 litrów wody), w higienie sanitarnej stosować 1 litr azotoxu na 5,5 litra wody. Takie informacje prezentuje etykieta. Ale, zaraz po II wojnie światowej trudna do wymówienia nazwa dichlorodifenylotrichloroetan oznaczała w polskim i światowym rolnictwie zbawienie. Nękające uprawy owady masowo padały pod jego wpływem. Znikały gąsienice, mszyce, chrabąszcze, co więcej – Polska Ludowa z pomocą tego środka pozbyła się plagi stonki ziemniaczanej, o której mówiono, że zrzucili ją imperialiści z USA (w rzeczywistości przywleczona została do Europy z Ameryki, ale jeszcze w XIX w.). Na początku lat '70 azotox stosowano w Polsce jako uniwersalny środek przeciwko wszystkiemu robactwu i owadom. Na wsiach ustawiano na talerzykach na parapecie, cukier lub konfitury zmieszane z tym szarym proszkiem, moja babcia codziennie łyżeczką wybierała martwe muchy. Wysypywano też tym środkiem podłogi przy ścianach, na szlaku mrówek i karaluchów. Ale też na początku lat 70. wyginęła w Polsce większość ptaków drapieżnych, m.in. sokoły wędrowne, bieliki, krogulce i rybołowy. Ptaki znosiły jajka z tak cienką skorupką, że podczas wysiadywania gniotły je własnym ciężarem. Winą za to obarczono środek, którego zbawienną moc doceniono w 1948 r. Nagrodą Nobla. Natychmiast wycofano go z użytku, do dziś nie wiadomo, czy słusznie. Chociaż w wielu krajach jest do dziś stosowany w walce z malarią, i prawdą jest, że uratował życie milionom ludzi. Jako pierwsze zakaz stosowania DDT wprowadziły Norwegia i Szwecja w 1970, Stany Zjednoczone po długich sporach poszły w ich ślady w lecie 1972. W Polsce zakaz wszedł w życie w 1976, w Wielkiej Brytanii w 1984.

 Eksponat przekazał do Muzeum DDD Tadeusz Karpiński z Wilanowa. Nr ewidencyjny 1373.