Stara zabytkowa pułapka zaciskowa na myszy, w różnych regionach kraju różnie je nazywano, zaciskowa, krawatka, wieszatiel. W Anglii nie wiadomo dlaczego nazywana była "irish". Ostatnie badania, które przeprowadził David Drummont, niekwestionowany autorytet w dziedzinie historii pułapek, wyjaśniają pochodzenie nazwy, pułapka otrzymała nazwę irlandzka ponieważ w Neroth produkowano ją na eksport do Irlandii. Zastawianie pułapki polegało na przewleczenie nici przez dwa  otwory w spodzie pułapki i związanie obu końców nad drutem, ale tak ścisło, żeby kółko z drutu dotykało dna otworu. Zawiązana nić przechodzi podwójnie przez środek otworu. Wewnątrz otworu jest przynęta, ale mysz nie może się do niej dostać, bo 2 nitki  utrudniają dostęp do przynęty. Mysz przegryza jedną nitkę, a drut sprężynuje i podciąga do góry oczko z drutu, w którym jest mysz. Zaciska się na szyji niczym krawat,  stąd nazwa krawatka. Eksponat ma długość 23 cm i 10 cm szerokości.  W pułapce wykonano 4 otwory na głębokość 6 cm. Pułapka pochodzi prawdopodobnie z lat 50 - 60  XX wieku, na zdjęciu widać, że środkowe druty słabo sprężynowały, więc użytkownik podłożył pod druty taśmę blaczaną, aby poprawić sprężystość.

Eksponat przekazał do Muzeum DDD Leszek Teschner  z firmy “FRODO” z Poznania. Nr ewidencyjny 1421.