DOŚWIADCZENIA Z ZAPRAWIANIEM PSZENICY PRZECIW ŚNIECI CUCHNĄCEJ 1923

Wyniki badań prowadzonych w 1923 roku w Bydgoszczy nad porównaniem działania najpospolitszych metod zaprawiania ziarna pszenicy przeciw śnieci w warunkach maksymalnego porażenia. Autorzy badań dr L. garbowski i P. Leszczenko skupili się na takich powszechnie stosowanych środkach jak; siarczan miedzi, formalina w stężeniu 0,1% oraz w stężeniu 0,2%, i uspulun. Ten nowy środek jest wytwarzany pod Kolonią w miejscowości Leverkusen ( do dziś siedziba firmy BAYER) i został tak silnie rozreklamowany, że zwolniono go z cła. Substancją aktywną w uspulunie był chlorofenolan rtęci.

Eksponat przekazał do Muzeum DDD Leszek Teschner Firma “FRODO” z Poznania. Nr ewidencyjny 1752.