Najprostsza pułapka do samodzielnego wykonania przez indywidualnego rolnika, W tym eksponacie wystarczyły 2 deski o długości 30 cm. Długość desek była prawie dowolna i zależała od gatunku odławianego zwierzęcia. Takie do 30 cm stosowano na myszy, do 50 cm na szczury, a dłuższe do 1,5 metra stosowane były przez traperów do połowu zwierząt futerkowych. Klepce, paść czy pastka, to nazwy dla tego typu prymitywnej pułapki, w tym egzemplarzu zastosowano drewniane listewki o przekroju 2 x 2 cm do podwieszenia klepki, spotyka się też ramkę z drutu, odwrócona litera "U" z gałęzi lub deskę pionową przymocowaną do dolnej deski (podstawy), jednak zasada działania jest taka sama. Dla zwiększenia spadającej na gryzonia masy na górnej klepce kładziono kamień lub cegłę, duże klepce robione były przez traperów z rozłupanej wzdłuż kłody drewna, tak więc miały dostateczną wagę.
Eksponat przekazał do Muzeum DDD Bogumił Wiśniewski z firmy “WIŚNIEWSKI PEST CONTROL” z Dąbrowy Górniczej. Nr. ewidencyjny 1043.
Darczyńcy
