Reklama na kartonie, nazywanym często bristolem. Wymiary 29,7 x 41,8 cm. W lewym dolnym rogu widać dane producenta/dystrybutora tych lepów. Niewiarygodna skuteczność, jak głosi reklama odnosi się do lepu rozłożonego z odpowiednio atrakcyjną przynętą dla odławianego owada. Mój Kolega Roman, po zastosowaniu tych lepów, stwierdził; oprócz tych much nadrukowanych, żadna inna mucha nie przybyła. I słusznie, odpowiedziałem, bo po co by miała siadać na mało ciekawej pod względem aromatycznym powierzchni. Tak więc lep musi posiadać wabik, w składzie kleju, np. feromon płciowy lub agregacyjny, lub po prostu aromat konsumpcyjny. Jeżeli na ten lep trafiła by odrobina gów...przepraszam kału, najlepiej od krowy, to lep byłby zapełniony w całości. Starzy dezynsektorzy pamiętają szatę graficzną lepów z firmy Sigma w Poznaniu, a następnie tych samych lepów, w tej samej szacie graficznej (z muchami) produkcji Bross. I ten ośmiokąt z muchą i te paski, które umożliwiają dokładniejsze liczenie owadów. No, ale to było 30 lat temu. Sam tej historii tak dokładnie nie znałem. Jeżeli Ktoś ma większą wiedzę, to bardzo proszę o podzielenie się tą wiedzą ze mną, lub zamieszczenie jej na stronie Muzeum.
Eksponat przekazał do Muzeum DDD Urban Kowalski z firmy “DDDKowalski S.C.” z Lublina. Nr ewidencyjny 1551.
Darczyńcy
