APARAT DO DEZYNFEKCJI FORMALINOWEJ "CHIRANA"
"CHIRANA" FORMALINE DISINFECTION APPARATUS
Aparat do dezynfekcji pomieszczeń i rzeczy parami formaliny wyprodukowany w miejscowości Stara Tura w Słowacji. dla potrzeb wojskowych jednostek sanitarnych. Rok produkcji nieznany. Wzmianki o dezynfekcji formaliną spotyka się w literaturze już pod koniec XIX wieku. Formalina jest bezbarwnym płynem o strym zapachu. Pod działaniem niskiej temperatury poniżej 20 stopni C. lub promieni słonecznych albo suchego powietrza szybko traci swoje właściwości biobójcze zmieniając się w paraform (biały osad na dnie). Na początku ub. stulecia były dwa urządzenia do dezynfekcji pomieszczeń; Aparat Zarewicza i Aparat Flüggego. W gazetach czytamy ogłoszenia w 1910 roku o możliwości wynajęcia ekipy robiącej dezynfekcję po chorobach zaraźliwych aparatem Zarewicza. Również w 1910 roku we Wrocławiu dyrektor Instytutu Higieny dr Karol Flügge konstruuje swój aparat i nazywa go swoim nazwiskiem, chociaż nazywano ten rodzaj dezynfekcji metodą wrocławską. Dezynfekcja formaliną trwała od 7 do 12 godzin, następnie należało zneutralizować przykry zapach formaliny rozpylając amoniak. Po godzinie można było użytkować mieszkanie. Bardzo cenny eksponat. Ten służył w wojsku do dezynfekcji ubikacji. Zdjęcie instrukcji stosowania, oraz zdjęcie Dziennika rozkazów, nakazujące sanitariuszowi znajomość obsługi takiego urządzenia. Ostatnie 3 zdjęcia to strony z dwóch książek, można by rzec, że to biblie dezynsektora, pierwsza to praca Marka Diechtiara, z 1955 roku pt. Zarys DDD i dwa zdjęcia tych aparatów, oraz praca zbiorowa pod redakcją St. Rybickiego z 1956 roku.Vademecum dezynfektora, dezynsektora i deratyzatora. Obaj autorzy opisują ten aparat, oraz sposób jego użytkowania i publikują tebele przeliczeniowe kubatury pomieszczenia na zużycie ilości formaliny i wody, oraz ilości spirytusu niezbędnego do podgrzania wody.
Eksponat przekazał do Muzeum DDD Tadeusz Karpiński z Wilanowa. dzięki Panu Patrykowi z WUM, który wyszukał eksponat, oraz POMOCY LOGISTYCZNEJ Pana Michała i Pana Wiktora z Firmy "ERRA", którzy eksponat dowieźli. Nr. ewidencyjny 1355.