Mała butelka apteczna o pojemności 100 ml. do przechowywania strychniny. Trucizna była używana do sporządzania trutek na szczury, ale krótko i nie zapisała się w dziejach jako skuteczna trutka na szczury. Trutkę otrzymuje się z owoców drzewa o nazwie kulczyba wronie oko, rosnącego w strefie obszaru tropikalnego dochodzącego do wys. 10 m. Jagody o białym miąższu mają gorzki smak i zawierają 2-3% alkaloidów. Wzór strukturalny został ustanowiony po raz pierwszy przez Roberta Robinsona w 1946 roku, choć trucizna była znana wiele, wiele lat temu. W 1954 roku Robert Woodward wykonał syntezę strychniny. Obaj naukowcy otrzymali za to Nagrodę Nobla. Strychnina jest jednym z najbardziej toksycznych alkaloidów. Przez wiele lat była stosowana jako lek, np jako dodatek do polskiego Cardamidu, ale niedawno lek został wycofany z produkcji. LD50 dla szczura wynosi 0,16mg/kg. Toksyczność dla człowieka była bliska granicy efektu leczniczego, a co było leczone strychniną u ludzi to wykracza poza ramy tego opracowania.
Eksponat przekazał do Muzeum DDD Andrzej Robert Karwowski z firmy “CARSEKT” z Gostynina. Nr. ewiden. 715.
Darczyńcy
